- lūkinti
- lū̃kinti, -ina, -ino 1. intr. laukti, lūkuriuoti: Kogi tu čia lūkini, eik namo, prigulk Arm. Merga lūkina lūkina ir sussėdi (neišteka) Rod. Jis iš tyko eina, gal lūkina ko Kkl. 2. tr. versti laukti: Žmogų lūkinau, kad palauktum J. Kam lū̃kini, kam jis lū̃kina žmogų J.
Dictionary of the Lithuanian Language.